Het is toch niet normaal dat we als vrouwen zo ‘normaal mogelijk’ weer moeten meedraaien na zwangerschapsverlof. Doen alsof er niks gebeurd is, zo snel mogelijk weer slank zijn, terwijl je hele leven, je lijf, je brein, je borsten compleet veranderd zijn. Ingericht zijn op het geven, voeden en verzorgen van een levend wezentje.
Het is toch niet normaal om te bedekken wat zo natuurlijk is. Dat ons van oorsprong in leven houdt, ons leven geeft, laat groeien, zorgt voor een fijne hechting, troost, gezonde darmrijping, ons immuunsysteem boost. Het is toch niet normaal om dat te moeten verdoezelen, bedekken met een doek, om het anderen niet ongemakkelijk te maken. Want oeh, stel je voor dat je een borst ziet.
Het is toch niet normaal hoe bijzonder die borsten zijn, waar precies de juiste hoeveelheid, samenstelling, vitamine en antistoffen uit voortkomen, exact afgestemd op je kindje in dit moment.
Het is toch niet normaal hoe bijzonder het is dat de natuur zo perfect is ingericht. We mogen ons afvragen waardoor het komt dat je het niet wilt, of als het niet lukt.
Waar is de maatschappij verre van normaal afgeraakt dat we tweede keuzes zoals kunstvoeding normaliseren en prijzen, terwijl er zoiets gaafs als borstvoeding gewoon ingebakken in ons DNA zit.
Wat als er meer support was geweest? Als je minder had gemoeten? Als je van jongs af aan al had gezien en geleerd dat langdurig borstvoeding geven normaal is?
Lactatiekundige Laura sprak me laatst streng toe: “We weten dat borstvoedende moeders niet moe worden van borstvoeden. Het zijn de zaken er omheen die veel vergen: nadenken, visite ontvangen, andere kindjes erbij, zorgen maken over dingen waar je je geen zorgen over zou moeten maken.”
Dus maak ik het normaal om borstvoeding te zien voor wat het is: een bijzonder mooi natuurlijk proces, waarin ik ondersteuning verdien en vraag. Ik stem niet alleen af op de behoefte van mijn kindje, maar ook op die van mezelf: wat heb ik nu nodig om dit te kunnen geven. Dat lijkt me pas normaal!
Ps. Voor iedereen die borstvoeding heeft geprobeerd maar het niet lukte of om andere redenen niet wilde:
Ik respecteer je keuze, en kan me voorstellen dat het voor jou echt de beste keuze in dat moment in deze maatschappij voor jou is geweest.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Het is toch niet normaal om normale dingen weer te moeten normaliseren? Snap jij het nog?
Ik niet.
Daarom ga ik komende tijd een vervolg geven aan deze blog “t is toch niet normaal”!