Ik was het afgelopen tijd even kwijt.

De herfst knalde er nogal heftig in.

En als ik zo om me heen kijk en hoor, doet dat het bij meer mensen…

Voor mij kwam er na een zinderende zomer, met veel privé schakelen en emotioneel rijke mooie en moeilijke gebeurtenissen en processen de rust van thuis in volle hevigheid. Ik sprak een berichtje bij een vriendin in. Dat ik dacht dat ik nóóit meer mijn bruiselende sprankelende zelf zou terug vinden en zou voelen. Dit was het dan. Alle energie in die 34 jaar opgebruikt. Het confettikanon was op, leeg. (En zou nóóit meer terug komen….)

Ik kreeg een keihard lachend berichtje terug. Waarop ik eerst verbaasd en een beetje gepikeerd was met ‘hoe durf je zo te reageren op mijn wezenlijke emotionele bericht. Tot ik haar hoorde. Echt hoorde. Dat ze keihard lachte en zei; Jelien, als er iemand is die altijd weer in no-time terug veert naar de ontspanning en gekkigheid van het leven, dan ben jij het.

Ohja…

Oeps..

Polyvagaaltheorie

Was ik even volledig in de drama beland. In een oprecht gevoel van ‘dit gaat nooit meer over. Dit was het dan’. Het boek over de polyvagaal theorie gaf me woorden en mildheid over hoe dit werk in het autonome zenuwstelsel. En daar ben ik gefascineerd over. Het ‘bewijst’ voor mij dat het geen inbeelden is, geen valkuil, geen slechte eigenschap van me of slechts een ‘drama positionering’.

Het is enkel een reactie van mijn autonome zenuwstelsel. Je weet wel, dat ding dat alle onbewuste processen in je lijf aanstuurt, zoals ademhalen, hartslag, en je omgeving in de gaten houd voor veiligheid en comfort (of juist signaleert dat dit er níet is.

Deze bestaat uit 3 systemen.

• Sympatisch
• Dorsaal
• Ventraal Vagaal
  

Van kip zonder kop naar shut down

 In mijn voorbeeld was vooral mijn ‘sympatische activerings systeem’ aan. Dat is het systeem van chaos, emotionaliteit. Van die kip zonder kop, de onrust van het niet weten. En die sleepte me zo richting het ‘dorsale systeem’, dat gaat over moedeloosheid, opgeven, afsluiting. ‘Dan hoeft het niet meer, het komt nooit meer goed’. Het bericht van mijn vriendin herinnerde me weer aan het ‘ventrale vagale systeem’, het systeem waarin ik verbonden ben met mijzelf, de wereld om mij heen, er rust en ontspanning is. En met een fijne sessie bij mijn ondernemerscoach kwam de boodschap duidelijk over. Ik weet wat er te doen staat:  

Mijn plezier voeden. Niet één grote verandering. Maar stap voor stap. Dus: muziekje aan, koffie erbij en dansen in de ochtendzon. Mijn hangmat meenemen naar het bos en met kindlief daar een hele ochtend spelen en chillen, mijn fiep volgen over de polyvagaaltheorie en de voorbereidingen voor een webinar daarover maken, want hé.. ik werk het beste op ervaringsmomenten. Die herkenbaar en ‘relatable’ zijn voor jou. 

Ieder mens heeft het

 Omdat ik weet en ten diepste geloof......... dat we allemaal een autonoom zenuwstelsel hebben. (Hahaha, dit vind ik dus zelf heel grappig...) 

Maar goed; we komen dus állemaal in dit soort situaties terecht komen. Het gaat niet om geloven, om een mening, om spirituele verlichting over jezelf zijn. We hebben gewoon een respons vanuit ons autonome zenuwstelsel. En we hoeven ons daar niet voor te schamen. We hoeven niet te worstelen met het oordeel erop. Want als je weet hoe het zit, kun je schakelen van het ene systeem naar het andere. Dan leer je wat je werkelijk nodig hebt.

Ik bied twee momenten waarop je hier verder mee kunt.

• Online workshop over de polyvagaaltheorie a la Jeliens; Een workshop waarin de theorie uitleg en praktisch maak met voorbeelden en je eigen ervaringen help koppelen aan deze theorie. Mail me (contact@jelien.nu) als je op de wachtlijst wilt en als eerste geïnformeerd wilt worden als deze gepland wordt.
• De live workshopmiddag Ongekunsteld op 21 oktober. Om met oefeningen live aan de slag te gaan om te switchen tussen deze systemen, om jezelf te leren omarmen met álles dat er is, om ontspanning te voelen in de spanning, om samen plezier te maken en de gekkigheden in het leven te blazen! Je ticket kun je hier kopen